Lange hobbelige waterrijke dagen

Vanochtend de prachtige locatie Thobolo's Lodge en camping verlaten en op weg naar Savuti, vastbesloten om om te keren als het water tot aan de motorkap zou komen :)) We bereiden ons voor om onderweg verschillende waterpoelen tegen te komen. En dat is ook het geval. Maar we kunnen er met gemak doorheen rijden. Naar mate de reis vordert worden de plassen water op de zandweg groter en groter, het zijn iedere keer kuilen vol met water waar we doorheen moeten. Een paar keer gaan we zo diep dat het water tot aan de voorruit komt poeh- poeh, in Nederland zou ik het in mijn broek gedaan hebben maar hier met mijn voeten op de pedalen van dit Toyota beest en wetende dat er geen terugweg is, zetten we door. Wetende dat drie jongelui uit Nederland hier vorige week een dag en een nacht hebben moeten doorbrengen in de bush omdat ze vast waren gelopen in de mud. Volgens mij is Parijs Dakar een peulenschilletje voor ons. We geven elkaar dan ook elke keer een high five als we weer ergens doorheen zijn gekomen. We zetten door en na een modderige rit bereiken we om 12 uur Savuti. We pauzeren en lunchen wat maar vinden het te vroeg om te stoppen. Het is behoorlijk warm dus zijn we beter af in de auto. We besluiten door te rijden naar Khwai. We vragen aan de Gate of de weg oké is en de vriendelijke dame zegt van wel. Het heeft dan wel geregend afgelopen dagen maar met onze auto kunnen we er wel doorheen, zegt ze. Dus gaan we op weg naar Khwai. Volgens Wim, had de dame een IQ van 36...want the road was terrible!! Dan hadden we ook nog last van die 'krengen' van olifanten die op hun gemak stonden te drinken op de weg, voldoende water voor hen! En wij maar wachten tot ze van de weg af waren want 3 olifanten passeer je niet zomaar. Ook zouden we weer blij zijn een levend wezen te zien of een groen bord waar we zijn. De bewegwijzering ontbreekt vaak. Bij de uitgang van het Chobe park zien we nog een Frans stel met auto motor problemen, hun luchtfilter had water gehad, maar wij hadden genoeg aan ons zelf. Dus een kruisje geslagen, hen succes gewenst en wij door naar Khwai, voor hen was hulp onderweg. We gaan op zoek naar een behoorlijke campsite maar keer op keer lukt het niet. En de duisternis valt spoedig. We komen bij een Guesthouse/Lodge en geven aan dat we op zoek zijn naar een veilige overnachting plek. De aardige man biedt ons een Lodge aan, de prijs noemen we hier niet. We vragen toch nog even of we niet gewoon in onze daktent mogen overnachten maar dat is niet toegestaan. Helemaal hoteldebotel van de prijs van de Lodge overleggen we even, over een half uur is het donker, we hebben geen keus, het is levensgevaarlijk om hier in het donker rond te rijden. Dus... Liggen we nu in een Lodge met kingsize bed met een muskietennet in Khwai, waar Wim vannacht gaat dromen van Nederlandse geasfalteerde wegen.