Weer de grens over.

Door de rivier Zuid-Afrika uit en Botswana in! Zo gemakkelijk lijkt het. Tal van formuliertje en controles maken dat het langer duurt dan nodig is. Maar.... het gaat al beter dan in 2017, toen duurde alles nog veel langer als je de grens over wilde. 
Ons plan is om Nata te bereiken. Dit is wel een uitdaging qua afstand (570 km) via de A3 maar we willen allebei de helft rijden. De A3 is van iets andere kwaliteit als bij ons, soms asfalt, dan weer een kilometer straatklinkers dan weer een stuk gravel afgewisseld door kuilen van wel 10 cm diep en aan weerskanten van de weg lopen paarden, koeien en geiten, je begrijp nu wel dat in het donker rijden hier gelijk staat aan zelfmoord. Stuurmanskunst is hier ook een vereiste en twee reserve wielen ook, maar gelukkig staan er bij elk dorp wel vier palen in de grond met een zeil eroverheen en daaronder een man met een fietspomp en een tube Simpson lijm om je band te plakken en weer op te pompen, het duurt wel even maar de mensen hebben hier de tijd. (Mooi Afrikaans gezegde is... jullie hebben een horloge en wij hebben de tijd). 

We kijken er naar uit weer een overnachting in 'Elephants Sand' te doen, daar komen heel veel olifanten, je kunt er erg lekker eten en ja.... er is WiFi. We belanden op de hoofdweg van Francistown naar Nata.... een erbarmelijke weg. Het asfalt is compleet kapot gereden. We mogen afwisselend 80 en 120 km rijden. Complete waanzin. De kuilen zijn zo groot en diep dat een kinder zandbak er niets bij vergeleken is. Dus heel veel oponthoud. Vrachtverkeer wat vaak in het midden van de weg rijdt, tegemoetkomend verkeer dat geen verlichting aan heeft en tot slot regent het ook nog. 
Maar we hebben het gered!! Moe en net voor donker arriveren we bij Elephants Sands. Er is nog voldoende ruimte op de camping, we schrijven ons in en melden dat we graag een diner willen. Koken in de regen is geen optie, dit keer. Nu gaan we eerst biertje doen en op onze telefoons kijken naar nieuwe berichten... maar helaas... er is geen WiFi omdat, zo blijkt , de olifanten de satelliet verbinding gesloopt hebben. Wat een tegenvaller! Maar we zetten ons er gauw over heen en kijken weer uit naar de volgende dag. We drinken wat aan de bar, we eten een voortreffelijke steak met groente en frietjes en gaan de nacht tegemoet. Wellicht worden we nog wel gewekt door passerende olifanten. Spannend!!