Regen en gravel maar oh zo mooi

Vandaag beetje uitgeslapen, 8.30 uur eruit, ontbjjtje met eitje en we gaan weer op pad. We willen weer terug, de grens over van Argentinië naar Chili. Dat betekend het Andes gebergte over en daar zijn nog meer meren en uiteindelijk willen we toch richting Puyuhuapi, daar is een hangende gletsjer. Of we daar komen vandaag is maar de vraag, bij de grens zijn we zo anderhalf uur kwijt....inclusief de inbeslagname van een tomaat, een ui, een halve paprika en een ongekookt ei  en de L. U. L. zag de kaas en worst over het hoofd :)) 

De gravel wegen zijn overal, zowel in Argentinië als in Chili en 240 km gravel rijdt een stuk langzamer....en het is ook nog gaan regenen. Maar de natuur is wederom ongelooflijk mooi, zelfs met regen. We vallen van de ene in de andere verbazing. De watervallen zijn niet op 2 handen te tellen maar er vallen ook grote rotsblokken op de weg vanwege de regen.
Onderweg zien we weer enkele fietsers en warempel, ook 2 fietsers met een Nederlands vlaggetje achterop hun fiets. Ik draai mijn raam open en roep "he zet 'm op Nederlanders" en ze roepen iets terug als He Hoi Doei...ze hebben het zwaar op het gravel en met de regen. 500 meter verder zetten we onze camper bus stil langs de weg en zetten water op voor thee en koffie, voor die 2 fietsers uit Nederland en voor ons zelf. Tegen de tijd dat ze vlakbij zijn roepen we: Trek in koffie? En natuurlijk zeiden ze JA. Vader van 63 jaar en zoon Jelle van 23 jaar. Met z'n vieren in ons busje wisselen we verhalen uit en komen ze een beetje bij van hun zware fietstocht. Wat een onderneming, we maken dezelfde reis, alleen zij op de fiets en wij met de camper bus. Petje af!!!
We worstelen ons verder over het gravel en je raadt het nooit..... een boom op de weg, file en allemaal mensen met regenjassen aan uit de auto om te helpen de weg vrij te maken.  Er is een bewoner met een kettingzaag. Wim helpt ook, als een echte houthakker en sleept grote takken naar de zijkant van de weg en eindelijk om 17.30 uur bereiken we onze bestemming, Puyuhuapi, een klein stadje met een paar winkeltjes en een camping.
Een aardige jongeman laat ons het terrein zien. Er staan nog een paar tentjes en besluiten ook hier te blijven overnachten. Het is al laat en het regent nog steeds. We kunnen in een soort schuur koken op ons gaspitje en ouderwets kookfornuis wat de heer des huizes komt aansteken wat wij meteen gebruiken als kachel.
We hebben het er nog niet in onze eerdere verhalen over gehad maar de warmte van Santiago, 34 graden duurde slechts 3 dagen van onze reis. Daarna werd het kouder en kouder. We moeten alles uit de koffer trekken om het 's-nachts niet koud te hebben. Maar het lukt!
Fijne slaapzakken en dekentjes en lange onderbroeken haha.

Tot morgen! 😎