Nog 220 km

Na een nachtje king size bed en een ontbijtje weer snel op pad, eerst een 160 km steppe landschap dat paralel loopt aan de Atlantische Oceaan, we komen tegen, 3 boerderijen en evenzoveel politie posten die je rijbewijs willen zien en vragen waar je heen gaat. Je kunt maar naar 1 stadje, Ushuaia, want dit is het einde, daarna komt niets meer dus we vinden deze vraag echt heel overbodig. Het Atlas gebergte met zijn witte pieken komt weer in zicht en we zien in de verte ons doel van deze reis liggen. José heeft hier via Booking.com een B&B geboekt gisteren, we vinden het en bellen aan, een slaperig uitziende man opent de deur op een kier en zegt sorry we zitten vol, en wil de deur dicht doen wat niet gaat want Wim heeft zijn schoen ertussen gestoken. José, heel boos, vraagt of ze even van de WiFi gebruik mag maken om dan wat anders te zoeken, dat kan, wachtwoord wordt gegeven en de deur gaat dicht, we vinden een hotelletje en vragen een bezichtiging van de kamer die is volgens ons nog uit de tijd dat hier walvisvaarders aanlegde dus rijden we een berg op naar een oud hotel wat dit jaar opnieuw heropend is, wel gedateerd maar schoon en heel vriendelijk personeel. Na bezichtiging van de kamer met uizicht op een gletsjer besluiten wij hier te blijven mede dank zij de aanwezigheid van Stella Artois bier. PROOST!!